معنی شعر بال در بال پرستوها فارسی پنجم + آرایه ادبی و نکات دستوری

در این نوشته با معنی شعر بال در بال پرستوها فارسی پنجم همراه شما هستیم.

معنی شعر بال در بال پرستوها فارسی پنجم

قالب شعر: چهارپاره

شاعر: بیوک ملکی

بال در بالِ پرستوهای خوب/می رسد آخر، سوارِ سبزپوش

عاقبت، آن سوارِ سبز پوش (حضرت مهدی «عج»)، به همراهِ پرستوهای مهربان، از راه می رسد.

جامه ای از عطرنرگس ها به تن/شالی از پروانه ها بر روی دوش

[حضرت مهدی] در حالی می آید که تنِ او بویِ گل نرگس می دهد و پروانه ها همانند شالی بر روی گرفته اند.

نکته دستوری:

منظور از «نرگس» همان، مادر امام زمان (عج) است.

پیش پای او به رسمِ پیشواز/ابر، بارنگین کمان، پُل می زند

ابر با رنگین کمان زیبا که مانند پُلی است به پیشوازِ حضرت مهدی (عج) می رود.

آرایه ادبی:

رنگین کمان مانند پل است  ←  تشبیه

باغبان هم، باغبانِ نوبهار/ بر سرِ هر شاخه ای، گُل می زند

بهار تازه همانند باغبانی، تمام شاخه ها را پُر از گل و شکوفه می کند.

آرایه های ادبی:

باغبان، شاخه و گل  ←  تناسب

نوبهار مانند باغبان  ←  تشبیه

تامی آید، پرده ها از خانه ها /باز تویِ کوچه ها سَر می کشند

زمانی که امام زمان (عج) بیاید، پرده ها از پنجره ی خانه ها، به طرف کوچه ها، سَرک می کشند و نگاه می کنند.

آرایه ادبی:

سَرک کشیدن پرده ها  ←  جان بخشی

نکته مفهومی:

پرده ها از خانه ها سَرک می کشند، اشاره به نگاه کردن مردم به کوچه ها هم دارد.

مرغ های خسته و پَر بسته هم/از میانِ پرده ها پَر می کشند

پرنده های خسته و بی قرار که در گوشه ای نشسته بودند، اکنون با آمدنِ امام زمان (عج) از میانِ پرده ها، پرواز می کنند.

نکته دستوری:

مرغ های خسته  ←  ترکیب وصفی

[مرغ هایِ] پر بسته  ←  ترکیب وصفی

مرغ های خسته و پر بسته  ←  نهاد

از میان پرده ها پر می کشند  ←  گزاره

در فضایِ باغ ها پُر می شود /باز هم فوّاره ی گنجشک ها

گنجشکان بسیاری در فضای باغ، پرواز می کنند.

آرایه ادبی:

فوّاره ی گنجشک ها  ←  تشبیه (گنجشک ها  ←  مشبه            فواره  ←  مشبه به)

نکته دستوری:

فوّاره ی گنجشک ها  ←  نهاد

باز هم در فضای باغ ها پر می شود  ←  گزاره

نکته مفهومی:

منظور از «فوّاره ی گنجشک ها»، همان، فراوانی و تعداد زیاد گنجشکان به هنگام پرواز است.

هر کجا سرگرم صحبت می شوند/شاخه ها درباره ی گنجشک ها

همه جا، شاخه های درختان، درباره ی گنجشک ها با یکدیگر، مشغول صحبت می شوند.

آرایه ادبی:

شاخه ها سرگرم صحبت می شوند  ←  جان بخشی

باز می پیچد میانِ خانه ها/بویِ اسفند و گلاب و بوی عود

دوباره بوی خوش گلاب و عود و اسفند، فضای خانه ها را پُر می کند.

نکته دستوری:

میانِ خانه، بوی اسفند [بویِ] گلاب و بوی عود، همگی ترکیب اضافی (مضاف و مضاف الیه) هستند.

نکته مفهومی:

بوی اسفند و گلاب، اشاره به پیشواز مسافر دارد که برایش اسفند دود می کنند.

می رسد فصل بهاری جاودان/فصلی از عطر و گل و شعر و سرود

فصل بهار جاودان و همیشگی از راه می رسد و دوباره، گل های خوش بو و پرندگانی خوش آواز، طبیعت را زیبا می کنند.

دیگر آرایه های ادبی:

قافیه ها و ردیف ها عبارت اند از:

بیت های اول و دوم:

سبزپوش، دوش  ←  قافیه (ردیف ندارد)

بیت های سوم و چهارم:

پُل، گل  ←  قافیه (می زند و می زند  ←  ردیف)

بیت های پنجم و ششم:

سَر، پر  ←  قافیه (می کشند، می کشند  ←  ردیف)

بیت های هفتم و هشتم:

فوّاره، درباره  ←  قافیه (گنجشک ها، گنجشک ها  ←  ردیف )

بیت های نهم و دهم:

عود، سرود  ←  قافیه (ردیف ندارد)

محتوای شعر:

این شعر به ظهور حضرت مهدی (عج) اشاره دارد و می گوید: وقتی که حضرت مهدی ظهور بکنند، دنیا پُر از شادی و نشاط می شود. زیبایی های بهاری همه جا را در بر می گیرد و مردم به شادی می پردازند و پرندگان و سایر موجودات هم شادی می کنند.