در این نوشته با معنی شعر لطف حق فارسی چهارم همراه شما هستیم.
معنی شعر لطف حق فارسی چهارم
مادر موسی ، چو موسی را به نیل / دَر فِکند از گفته ی ربِّ جلیل
هنگامی که مادر حضرت موسی (ع) به فرمان خداوند، فرزندش را در رود نیل رها کرد.
خود ز ساحل کرد با حسرت، نگاه/گفت: «کای فرزندِ خردِ بی گناه
با حسرت، او را از ساحل نگاه می کرد و با خود می گفت :« ای فرزند کوچک بی گناه
گرفراموشت کند، لطف خدای /چون رهی زین کشتی بی ناخدای؟»
اگر لطف و مهربانی خدا تو را فراموش کند، چگونه می می توانی از این کشتی بدون ناخدا نجات پیدا کنی؟»
وحی آمد: «کاین چه فکر باطل است ؟/ رهروِ ما، اینک اندر منزل است
از جانب خدا ندا آمد: «فکر خطا نکن. موسی (ع) که ادامه دهنده ی راه ماست، اکنون به جای امنی رسیده است.
ما گرفتیم آنچه را انداختی /دستِ حق را دیدی و نشناختی؟
ما موسی (ع) را که به رود نیل سپردی نجات دادیم. در حقیقت ما از او محافظت کردیم وتو متوجّه نشدی.
در تو تنها، عشق ومهرِ مادری است/ شیوه ی ما، عدل و بنده پروری است
تو فقط مادر هستی و عشق و مهر تو به همین دلیل است ولی روش ما عدالت و مهربانی در جهان است.
سطح آب از گاهوارش خوش تر است/ دایه اش سیلاب و موجش مادر است
(نگران نباش) روی آب از گهواره ی او بهتر است و دایه ی او سیلاب و مادر او امواج هستند.
رودها از خود نه طغیان می کنند /آن چه ما می گوییم ، آن می کنند
رودها خود به خود پرآب شده و آب آن ها بالا نمی آید بلکه گوش به فرمان ما(خدا) هستند.
ما به دریا حکمِ طوفان می دهیم/ ما به سیل و موج، فرمان می دهیم
این ما هستیم که دریا فرمان می دهیم طوفان برپا کند و سیل و موج به دستور ما اتّفاق می افتد.
بِه که برگردی و به ما بسپاری اَش / کی تو از ما بیش تر دوست می داری اَش ؟»
حالا بهتر است بروی و او را به ما (خدا) بسپاری زیرا ما او را بیش تر از تو دوست داریم.»