در این نوشته با معنی کلمات درس ادب از که آموختی فارسی چهارم همراه شما هستیم.
معنی کلمات درس ادب از که آموختی فارسی چهارم
معنی کلمات درس «ادب از که آموختی؟»:
| واژه | معنی واژه | واژه | معنی واژه |
| اندوخت | جمع کرد، گردآوری کرد | چندان | هر مقدار، هر اندازه |
| طبله | صندوقچه | غازی | جنگجو |
| غازی | جنگجو | آموخت | یاد گرفت، یاد داد |
| عطار | عطر فروش | ناپسند | بد، نامناسب |
| قاضی | داور | عطار | عطر فروش |
| پرهیز کردن | دوری کرد، خودداری |
| مشک | ماده روغنی بسیار معطر و خوشبو |
| طبل غازی | طبلی که پیشاپیش لشکر به صدا در می آمد، طبل جنگی |
| پرهیز کردن | دوری کردن، خودداری کردن از انجام کاری |
کلمات هم خانواده درس «ادب از که آموختی؟»:
| طالب – طالب – مطلوب | عمل – عملیات |
| عطار – معطر – عطر | حق – حقایق – حقیقت |
| طلب – طالب – مطلوب | عالم – علم – معلوم – علوم |
| ادب – ادیب – آداب – مؤدّب | قادر – قدیر – قدرت |
| تفکّر – فکر – متفکّر – افکار |
کلمات متضاد درس «ادب از که آموختی؟»:
| واژه | واژه متضاد | واژه | واژه متضاد |
| بلند آواز | خاموش | نادان | دانا |
| رنج | راحتی، آسایش | ناپسند | خوب و پسندیده |
| بی ادب | با ادب | سودمند | بی فایده |
| عالم | جاهل، نادان | تهی | پُر |
کلمات املایی درس «ادب از که آموختی؟»:
| عسل | پرهیز | عطار | طبله | هنر نمای | طبل غازی |
| بلند آواز | میان تهی | بیهوده | سعی | عالم بی عمل | لقمان |
| نظر | ناپسند |