در این نوشته با ترجمه و معنی درس 4 عربی یازدهم همراه شما هستیم.
ترجمه و معنی درس 4 عربی یازدهم
﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِیدًا﴾ اَلْأَحزاب: 70
ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از خدا پروا کنید و سخنی استوار بگویید.
آدابُ الْکَلامِ
لِلْکَلامِ آدابٌ یَجِبُ عَلَی الْمُتَکَلِّمِ أَن یَعْمَلَ بِها وَ یَدْعُوَ الْمُخاطَبینَ بِکَلامٍ جَمیلٍ إلَی الْعَمَلِ الصّالِحِ، وَ أَن لا یُجادِلَهُم بِتَعَنُّتٍ.
سخن گفتن، آدابی دارد که سخن گوینده باید به آنها عمل کند و به سخنی زیبا مخاطبان را به کار درست دعوت کند و به قصد مچ گیری با آنها ستیز نکند.
﴿ادُعْ إلیَ سَبیلِ رَبِّکَ باِلْحِکمَهِ وَ الْمَوعِظهَِ الْحَسَنَهِ وَ جادِلْهُم باِلَّتی هِیَ أَحسَنُ﴾ (الَنحَّل: 125)
با دانش و اندرز نیکو به سوی راه پروردگارت فرابخوان و با آنان با شیوه‌ای که نیکوتر است ستیز کن.
وَ یَجِبُ أَنْ یَکونَ عامِلاً بِما یَقولُ، حَتَّی یُغَیِّرَ سُلوکَهُم ﴿لِمَ تَقولونَ ما لا تَفْعَلونَ﴾ (اَلصَّفّ: 2)
و باید که به آنچه می‌گوید عمل کننده باشد، تا رفتارشان را تغییر دهد، (چرا چیزی را می‌گویید که به آن عمل نمی‌کنید؟)
وَ یَجِبُ أَنْ یُسَلِّمَ قَبْلَ التَّکَلُّمِ «اَلسَّلامُ قَبْلَ الْکَلامِ.» اَلْإمامُ الصَّادِقُ (ع)
و باید که پیش از سخن گفتن سلام کند «سلام کردن پیش از سخن گفتن»
کَما یَجِبُ أَن یَکونَ کَلامُهُ لَیِّناً وَ أنْ یکونَ عَلَی قَدرِ عُقولِ الْمُستَمِعینَ، لِکَی یُقْنِعَهُم وَ یَکْسِبَ مَوَدَّتَهُم.
همان طور که باید سخنِ او نرم و به اندازۀ خِرد شنوندگان باشد تا آنان را قانع کند و دوستیِ آنان را به دست بیاورد.
«کَلِّمِ النّاسَ عَلیٰ قَدْرِ عُقولهِمِ» رَسولُ اللهِ (ص)، وَ «عَوِّدْ لِسانَکَ لیٰنَ الْکَلامِ.» الْإمامُ عَلیٌّ (ع)
با مردم به اندازۀ خردشان سخن بگو. پیامبر خدا و زبانت را به نرمیِ سخن عادت بده. امام علی (ع)
وَ عَلَیهِ أَن لا یتَکَلَّمَ فی ما لَیسَ لَه بِهِ عِلْمٌ، ﴿وَ لا تَقْفُ ما لَیسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ﴾ اَلْإسراء: 36
و باید (بر اوست) که در چیزی که در آن دانشی (آگاهی) ندارد سخن نگوید. (از چیزی که بدان آگاهی نداری پیروی مکن)
وَ عَلَیه أَنْ لا یَتَدَخَّلَ فی مَوضوع یُعَرِّضُ نفَْسَهُ للِتهُّمَِ «اتِقَّوا مَواضِعَ التهُّمَِ» رَسولُ الله (ص)
و باید (بر اوست) که در موضوعی دخالت نکند که خویشتن را در معرض تهمت قرار دهد. «از جایگاه‌های تهمت بپره».
اَلْمُتَکَلِّمُ یُعْرَفُ بِکَلامِهِ. «تَکَلَّموا تُعْرَفوا، فَإنَّ الْمَرْءَ مَخْبوءٌ تَحْتَ لِسانِهِ.» الْإمامُ عَلیٌّ (ع)
سخنگو با سخنش شناخته می‌شود. «سخن بگویید تا شناخته شوید؛ زیرا انسان زیر زبانش نهان است».
فی بَعضِ الْأَوقاتِ قُدرَهُ الْکَلامِ أَقوَی مِنَ السِّلاحِ. «رُبَّ کَلامٍ کَالْحُسامِ» الْإمامُ عَلیٌّ (ع)
در برخی اوقات، قدرت سخن از سلاح قوی‌تر است. «چه بسا سخنی مانند شمشیر باشد».
وَ رُبَّ کَلامٍ یَجلِبُ لَکَ الْمَشاکِلَ. «فَکِّرْ ثُمَّ تَکَلَّمْ تَسلَمْ مِنَ الزَّلَلِ» الْإمامُ عَلیٌّ (ع)
و چه بسا سخنی که برایت مشکلات بیاورد. «فکر کن، سپس سخن بگو تا از لغزش در امان بمانی».
یَجِبُ عَلَی الْإنسانِ الِاجْتِنابُ عَنْ ذِکْرِ الْأقوالِ الَّتی فیهَا احْتِمالُ الْکِذْبِ. «لا تُحَدِّثْ بِما تَخافُ تَکذیبَهُ.» الْإمامُ عَلیٌّ (ع)
انسان باید از ذکر سخنانی که در آن احتمال دروغ هست دوری کند. «چیزی را نگو که از تکذیبِ آن می‌ترسی».
طوبیٰ لِمَنْ لا یَخافُ النّاسُ مِنْ لِسانِهِ. «مَنْ خافَ النّاسُ مِنْ لِسانِهِ فَهُوَ مِنْ أَهْلِ النّارِ.» رَسولُ اللّٰهِ (ص)
خوشا به حال کسی که مردم از زبانش نمی‌ترسند. «هرکس مردم از زبانش بترسند، از اهل آتش (دوزخیان) است» پیامبر خدا (ص)
وَ مِنْ آدابِ الْکَلامِ قِلَّتُهُ، «خَیرُ الْکَلامِ ما قَلَّ وَ دَلَّ» الْإمامُ عَلیٌّ (ع)
و از آداب سخن کمیِ آن است. «بهترین سخن، آن است که کم باشد و دلالت کند».
وَقَفَ رَجُلٌ جَمیلَ الْمَظهَرِ أَمامَ سُقراط یَفتَخِرُ بِمَلابِسِهِ وَ بِمَظهَرِهِ، فَقالَ لَهُ سُقراط: تَکَلَّمْ حَتَّی أَراکَ.
مردی دارای ظاهری زیبا روبه روی سقراط ایستاد و به لباس‌ها و ظاهرش افتخار می‌کرد، سقراط به او گفت: سخن بگو تا تو را ببینم.