در این نوشته با جواب فعالیت های نگارشی صفحه 92 نگارش نهم همراه شما هستیم.
جواب فعالیت های نگارشی صفحه 92 نگارش نهم
1. نوشته زیر را بخوانید و نشان دهید کدام بخش از متن، تحت تأثیر مطالعات نویسنده، گستردگی و عمق بیشتری پیدا کرده است؟
انسان و فرشته، دو ستایشگر خالق هستند و به ستایشگری معرو فاند. ولی آیا جز انسان و فرشته، ستایشگران دیگری هستند؟ آیا ما آنها را می بینیم؟ می شناسیم؟ حکایت زیر، آیینه ای برای دیدن و شناختن اینان است:
«یاد دارم که شبی در کاروانی همه شب رفته بودم و سحر در کنار بیش های خفته شوریده ای که
در آن سفر همراه ما بود، نعره برآورد و راه بیابان گرفت و یک نفس آرام نیافت. چون روز شد، گفتم:
«این چه حالت بود؟».
گفت: «بلبلان را شنیدم که به نالش درآمده بودند؛ از درخت؛ و کبکان در کوه و غوکان در آب و بهایم در بیشه. اندیشه کردم که مروّت نباشد همه در تسبیح و من به غفلت خفته.»
این حکایت، به خوبی، نشان می دهد که تنها انسانها و فرشتگان نیستند که خداوند را ستایش می کنند؛ بلکه هر چه در زمین و آسمان است، به ذکر پروردگار مشغول است. قیام کوهساران، رکوعِ آبشاران، قنوت درختان، سلام غنچگان، همه و همه، نشان از سرود و ستایش دارند.
خداوند هم در قرآن کریم بر این حقیقت تأکید می کند و می فرماید:
«یُسَبِّحُ لِله ما فِی السَّمواتِ وَ ما فِی الاَرض» (سوره تغابن و جمعه / آیه 1).
پیام این آیه برای ما انسان ها این است که در حمد و ستایش آفریدگارمان از حیوانات، جمادات و نباتات عقب نیفتیم.
هرکس به زبانی صفت حمد تو گوید بلبل به غزل خوانی و قمری به ترانه و یا توحیدگوی او نه بنی آدم اند و بس هر بلبلی که زمزمه بر شاخسارکرد
پاسخ:
در این داستان حکایتی از سعدی آمده و آیه ای از قرآن کریمذکر شده و دو بیت شعر آمده است که همگی آن ها تحت تأثیر مطالعات نویسنده بوده و عمق و گستردگی بیشتری به متن بخشیده است.
2. موضوعی را انتخاب کنید و با بهره گیری از اطّلاعات و دانش خود، به آن، گستره و عمق ببخشید.
موضوع: خلقت آسمان
یکی از راز ها و شگفتی های آفرینش، خلقت انسان است، موجودی که نه تنها خود را با شرایت این کره خاکی وفق داده، بلکه بسیاری از عناصر طبیعت را در جهت خواسته ها و نیاز های خود به کار گرفته است.
هنگام خلقت آدم، خداوند خطاب به فرشتگان فرمود: ((اِنّی خالقٌ بَشَراً مِن طین)) قصد دارم موجودی خلق کنم از جنس خاک که بارز ترین ویژگی او داشتن اختیار است. فرشته ها با توجه به ویژگی هایی که خداوند برای مخلوق جدید خویش برشمرد، فهمیدند که این موجود زمین را دگرگون خواهد کرد، خطاب به خداوند بزرگ گفتند: «نحنُ نُصَبِّحُ و نقدِّسُ لَک…» خدایا، ما تو را عبادت می کنیم و به پاکی می ستاییم.
به جان هر کی که دوست داری این انسان را خلق نکن، زیرا او در زمین جنگ و خونریزی راه می اندازد.
خداوند فرمود: «اِنّی اَعلَمُ ما لا تَعلَمون» ، من چیزی می دانم که شما نمی دانید. با این وجود، خداوند انسان را نادان تلقی می کند: «اِنّا عَرضنا الامانه علی السماواتِ والارضِ و الجبالِ فَاَبینَ اَن تَجمِلنَها و اَشفَقن
مِنها و حَمَلها الانسانُ اِنّهُ کان ظَلوماً جَهولاً»
خداوند قدرت خویش را در خلقت انسان نشان داد.
از شبنم عشق، خاک آدم گل شد صد فتنه و شور در جهان حاصل شد
«اِنّی جاعِلٌ فِی الاَرشِ خلیفَهُ»