در این نوشته با معنی شعر سرای امید فارسی پنجم همراه شما هستیم.
معنی شعر سرای امید فارسی پنجم
- قالب شعر: ترانه و سرود
- شاعر: هوشنگ ابتهاج (سایه)
- آثار: نخستین نغمه ها، سیاه مشق، شبگیر
ایران، ای سرایِ امید/ بر بامت، سپیده دمید
[ای] ایران، ای سرزمینِ امیدواری! بر بام تو، صبح آزادی، طلوع کرد.آرایه ادبی:
ایران به سرا، تشبیه شده است.
ایران ← جان بخشی
نکته دستوری:
این بیت از سه جمله، تشکیل شده است.
ایران و سرای امید، منادا هستند.
نکته مفهومی:
منظور از «سپیده»، آزادی و رهایی است.
بنگر کَزین رَهِ پُر خون /خورشیدی خُجسته رسید
نگاه کن که به دنبال این همه خونریزی و شهیدانِ بسیار، خورشید مبارک آزادی و پیروزی، طلوع کرد.
نکته مفهومی:
منظور از «خورشید»، پیروزی و آزادی است.
اگرچه دل ها پُر خون است/شکوهِ شادی، افزون است
اگر چه دل های ما پُر از غم و رنج است، امّا بزرگی شادی، بیشتر از غم های ماست. (ما شاد و خوشحالیم.)
آرایه ادبی:
پر خون است:کنایه از پُر از درد و رنج است.
سپیده ی ما، گلگون است /که دستِ دشمن، در خون است
آسمان ایران، به هنگام طلوع سپیده دم، سُرخ است، زیرا دشمن، دستش را به خون مردم، آلوده کرد و سرخیِ خون این مردم مظلوم، تمام آسمان را فرا گرفت.
نکته مفهومی:
سرخی خون شهیدان، سپیده دمان را قرمز رنگ کرده است.
آرایه ادبی:
دست در خون بودن ← کنایه از کُشتن، به شهادت رساندن
ای ایران، غَمَت مَرسان /جاویدان، شکوهِ تو باد
ای ایران، امیدوارم هرگز، گرفتار غم و اندوه نشوی و عظمت و بزرگی تو همیشگی باد!
راهِ ما راهِ حق، راهِ بهروزی است/ اتّحاد، اتّحاد، رمزِ پیروزی است
راهِ زندگی ما، راهِ حقیقت و خوشبختی است و تنها رمز رسیدن به پیروزی در این راه، اتّحاد و یکپارچگی است.
نکته مفهومی:
منظور از «راه»، آزادی و رهایی از ظلم و ستم است.
صلح و آزادی/جاودانه در همه جهان، خوش باد
آرزو می کنم که صلح و آزادی در همه ی دنیا، همیشگی و به خوشی برقرار باشد.
یادگار خون عاشقان، ای بهار/ای بهارِ تازه جاودان در این چمن، شکفته باد
ای بهار پیروزی که یادگار خونِ شهیدان عاشق وطن هستی، همیشه در این سرزمین (ایران) شکفته و جاودان و برقرار باش.
محتوای شعر:
این شعر، از سروده های هوشنگ ابتهاج (ه.ا. سایه) است. این شعر اشاره به رهایی سرزمین ایران از دست ظلم و ستم است. در پایان، شاعر آرزو می کند که ایران همواره جاودان و یکپارچه بماند.
هوشنگ ابتهاج:
معروف به (ه.ا. سایه) از شاعران معاصر است. در زمینه ی قالب نیمایی هم شعر گفت. آثار او عبارت اند از:
نخستین نغمه ها، سیاه مشق، شبگیر و … .