معنی شعر نیایش فارسی نهم + آرایه های ادبی

در این نوشته با معنی شعر نیایش فارسی نهم همراه شما هستیم.

معنی شعر نیایش فارسی نهم

اثر: بوستان

شاعر: سعدی

قالب شعری: مثنوی

بیا تا برآریم دستی ز دل   /  که نتوان برآورد فردا ز گل

بیا تا تمام و جود خداوند را پرستش کنیم؛ زیرا بعد از مرگ فرصت چنین کاری را نداریم.

آرایه ادبی:

دل  ←  مجاز از وجود

دل به دست آوردن  ←  کنایه از مهربانی کردن

فردا  ←  مجاز از روز قیامت

گل  ←  مجاز از قبر

دل و گل  ←  جناس ناهمسان اختلافی

کریما، به رزق تو پرورده‌ایم/ به انعام و لطف تو خو کرده‌ایم

ای پروردگار بخشنده با روزی توپرورش یافته ایم، و به لطف و بخشش تو عادت کرده ایم

آرایه ادبی:

کریما  ←  پروردگارا (منادا است)

انعام، رزق و لطف  ←  مراعات نظیر

به و تو  ←  تکرار

چو ما را به دنیا تو کردی عزیز /به عقبی همین چشم داریم نیز

تو ما را در دنیا عزیز و گرامی داشتی، و در جهان آخرت نیز همین چشم را داشته باش

آرایه ادبی:

چشم داشتن  ←  کنایه از امید داشتن

دنیا، عقبی  ←  تضاد و مراعات نظیر

ما، را  ←  جناس ناهمسان اختلافی

به لطفم بخوان و مران از درم/ندارد به جز آستانت سرم

خدایا مرا با لطف و مهربانی خودبپذیر، و از درگاهت دور نکن زیرا من غیر از درگاه تو درگاه دیگری ندارم

آرایه ادبی:

در  ←  مجاز نزد، پیشگاه

سر  ←  مجاز از پیشانی

درم، سرم  ←  جناس ناهمسان اختلافی

چراغ یقینم فرا راه دار / ز بد کردنم دست، کوتاه دار

خدایا نور بصیرت وایمان را در برابرم قرارده، مرا از انجام کارهای ناشایست دور کن

آرایه ادبی:

چراغ یقین  ←  اضافه تشبیهی

فرا راه دار  ←  کنایه از روشن کردن

دست کوتاه دار  ←  کنایه از بریدن

دست  ←  مجاز از وجود

دار  ←  ردیف و تکرار

خدایا به ذلت مران از درم  /که صورت نبندد دری دیگرم

خدایا مرا با خواری و پستی از درگاهت دور نکن زیرا هیچ در گاهی جز درگاه تو برای من قابل تصور نیست

آرایه ادبی:

در  ←  مجاز از درگاه

دری دیگر  ←  مجاز از درگاهی دیگر

صورت نبندد دری دیگر  ←  کنایه از نپذیرفتن

در  ←  تکرار

دیگر آرایه های ادبی متن:

توفیق و شکست  ← تضاد

روزی کن، عطا کن  ← کنایه از ببخشای

زیستن و مردن  ← تضاد

روشنایی  ← کنایه از هدایت، راهنما

خفتگان  ← کنایه از انسان های غافل و بی خبر

خفتگان و بیداران  ← تضاد