جواب تدبر در قرآن صفحه ۳۴ دین و زندگی دوازدهم

در این نوشته با جواب تدبر در قرآن صفحه ۳۴ دین و زندگی دوازدهم همراه شما هستیم.

جواب صفحه ۳۴ دین و زندگی دوازدهم

با توجه به آیه زیر به سوالات پاسخ دهید:

وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَعْبُدُ اللَّهَ عَلَىٰ حَرْفٍ           از مردم کسى هست که خدا را بر یک جانب

                                                             و کناره اى ]تنها به زبان و هنگام وسعت و

                                                             آسودگى[ عبادت و بندگى می کند،

فَإِنْ أَصَابَهُ خَیْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ                           پس اگر خیری به او رسد، دلش به آن آرام می گیرد

وَإِنْ أَصَابَتْهُ فِتْنَهٌ انْقَلَبَ عَلَىٰ وَجْهِهِ              و اگر بالیی به او رسد، از خدا رویگردان می شود.

خَسِرَ الدُّنْیَا وَالْآخِرَهَ                                   او در دنیا و آخرت، ]هر دو[، زیان می بیند.

ذَٰلِکَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِینُ                          این همان زیان آشکار است.

علامه طباطبائی در ذیل این آیه می فرماید: عبادت و بندگی این گونه افراد در صورتی است که پرستش خدا خیر دنیا برایشان داشته باشد و معلوم است که لازمه این طور پرستش این است که دین را برای دنیا استخدام کنند اگر سود مادی داشت پرستش خدا را استمرار می دهند و بدان دل می بندند اما اگر دچار فتنه و امتحان شوند از دین روی بر می گردانند.

هم چنین این فرمایش امام حسین علیه السلام که می فرمایند: النّاسُ عَبیدُ الدُّنیا، الدیّنُ لَعِقٌ عَلَی السِنَتِهِم، یَحوطونَهُ ما دَرَّت مَعایِشُهُم، فَإذا مَحَصّوا بِالبَلاءِ قَلِّ الدَّیّانونَ.

می تواند ما را در تبیین مفهوم و من الناس یعبد الله علی حرف توانمد تر کند. با توجه به این نکته پاسخ تفضیلی سوالات به شرح زیر خواهد بود:

۱- پرستشی که از روی ایمان باشد با پرستشی که از روی تردید باشد چه تفاوتی دارد؟

پرستشی که از روی ایمان باشد، پرستشی ثابت و پایدار است یعنی فرد در هر شرایط چه در خوشی و چه در راحتی، چه در تنگنا و چه در آسایش، دست از پرستش خدا بر نمی دارد اما پرستشی که از روی تردید باشد مقطعی و سطحی است و حوادث تلخ و شیرین آن را تغییر می دهد. یعنی وقتی خیری به فرد می رسد خدا را عبادت و بندگی می کند و هنگامی که سختی و شری به وی می رسد، از خدا رویگردان می شود.

پاسخی دیگر: انسان مؤمن در همهٔ امور رضای خدا را در نظر دارد و در ناملایمات نیز می‌داند که خداوند این را اسبابی برای آزمایش او قرار داده است، پس نه تنها از خدا رویگردان نمی‌شود، بلکه با امید و تلاش سعی می‌کند از این آزمایش سربلند بیرون بیاید؛ امّا انسانی که با تردید به خدا ایمان آورده فقط تا زمانی که در راحتی و آسایش باشد خدا را می‌پرستد و هنگام ناملایمات از خدا رویگردان شده و در دام شرک عملی گرفتار خواهد شد.

۲- چرا برخی انسان ها در برابر هر خیر و شری که به آنها می رسد دو روش متفاوت پیش می گیرند؟

این به ایمان انسان بر می گردد. کسی که خدا را با جان و دل نپذیرفته و ایمان به خدا در متن زندگی اش قرار نداشته باشد، بسته به شرایط خدا را می پرستد. این افراد همانند کسانی هستند که در لبه چیزی قرار گرفته اند که در آن چیز مستقر و پابرجا نیستند و با تکان مختصری از مسیر خارج می شوند.

اما انسان مومن چون دل به خدا سپرده و تابع فرمان های اوست، در هر شرایطی دست از پرستش خدا بر نمی دارد. زیرا می داند، این جهان تحت تدبیر خداوند حکیم است و هیچ حادثه ای در جهان بی حکمت نیست.

پاسخی دیگر: زیرا هنوز در مورد توانایی خداوند در ادارهٔ امور عالم و حکمت و تدبیر او مردّد هستند، پس هنگام خیر و رحمت الهی، آرام می‌گیرند و احساس اطمینان بیشتری دارند؛ امّا هنگام گرفتاری به بلاها و آزمایش‌ها به حکمت و تدبیر خداوند شک کرده و گمان می‌کنند از روش‌هایی غیرالهی می‌‌توانند ازاین شرایط بیرون آیند، لذا از خدا دور شده و به معبود‌‌های دروغین که از خود هیچ توان و قدرتی ندارند روی می‌آورند.

همچنین ببینید: سوالات درس ۳ دین و زندگی دوازدهم